Başkent Tunus’un birkaç saatlik sürüş mesafesindeki Kairouan kentindeki bir pazarda hayal kırıklığına uğramış bir kadın, “Şeker yok, bir kilo şeker almak için çok uzaklardan bir taksiye binmem gerekiyor” diye açıklıyor.
“Fiyatlar artıyor! Yoksullar artık hiçbir şey alamazlar. Sanki dünya yanıyor,” diye açıklıyor başka bir kadın, yol kenarındaki tahta bir arabada karıştırılmış domates dolu bir çuvalın parasını ödemek için çantasını açarken.
sürpriz meslek
Ahır sahibi başıyla onayladı, parasını aldı ve ihtiyatlı da olsa şaşırtıcı bir çağrı yaptı. “Lütfen denizden geçişimizi kolaylaştırın ki buradan ayrılabilelim” diyor.
Yaşlı müşteri bu fikirle dalga geçse de – “Boğulmak istiyor! Boğulmak istiyor!” – birçok genç Tunuslu için ülkeyi iş ve güvenlik arayışı içinde terk etmek ortak bir konuşma konusu.
Bu, son yıllarda güvenli olmayan teknelerle Orta Akdeniz’i Kuzey Afrika ülkelerinden Avrupa’ya geçerken binlerce insanın ölmesine ve denizde başka bir kayıp kişi veya aileyi duyuran TV haberlerine rağmen böyledir.
Tunus, Tunus’ta yerel bir gazete şekerin yakında ülkeye teslim edileceğini bildirdi.
Göç Basıncı
“Ukrayna’daki krizin tekrar gündeme getirdiği şey, insanların günlük olarak yapmak zorunda oldukları zor seçimler, çünkü evlerini terk etmek zorunda kalanlar, ülkelerinden kaçmak zorunda kalan insanlar bu kararı hafife almıyorlar. ” Uluslararası Göç Örgütü (IOM) sözcüsü Safa Msehli, şunları söyledi:
Odesa’daki Ortak Koordinasyon Merkezi Perşembe günü yaptığı açıklamada, Karadeniz Tahıl Girişimi’nin başlamasından bu yana iki ay içinde 85.000 tondan fazla Ukrayna buğdayının Tunus limanlarına ulaşmasına rağmen, temel mal satın almak birçok Tunuslu için bir zorluk olmaya devam ediyor.
Anlaşma, BM Genel Sekreteri António Guterres tarafından 27 Temmuz’da İstanbul’da Rusya ve Ukrayna’dan temsilcilerle Karadeniz Tahıl Girişimi’nin imza töreni sırasında “umut feneri” olarak nitelendirildi.
1 Ağustos’tan bu yana, 240 gemi Ukrayna limanlarından 5,4 milyon ton tahıl ve diğer gıda maddeleriyle ayrıldı.
Yükü yaymak
Tunus’un başkentindeki devasa bir değirmende, işçiler büyük, ağır plastik torbalarda paketlenmiş görünüşte sonsuz bir irmik arzını taşıyan bir taşıma bandının altında dururken un bolca bulunuyor.
Torbalar düşmeye başladığında, adamlar sırayla onları alıyor ve yüzleri ince beyaz unla kaplı, dolana kadar büyük bir düz yataklı kamyona yüklüyor.
Sahne çalışkan, ancak Ukrayna’daki çatışmanın Karadeniz’den tahıl ihracatının azalması üzerindeki etkisi ve mevcut ekonomik durumu vurgulamadaki rolü sayesinde fabrika olması gerektiği kadar meşgul değil. belirsizlik.
Fabrika şefi Redissi Radhouane, “Artık bir krizde değiliz, kriz her zaman orada” dedi. La Compagnie Tunus de Semoulerie. “Buğday ararsak, bulamıyoruz. Buğday eskisi kadar bol değil.”
Redissi Radhouane, Tunus, Tunus’taki La Compagnie Tunisienne de Semoulerie un değirmeninin ana fabrika operatörüdür.
‘Kurşunsuz avlanmak gibi’
Tunus’un eteklerinde bir kasaba olan Mornag’daki bir toptancıda müşteri Samia Zwabi, kıtlıklar ve artan fiyatlar hakkında her şeyi biliyor.
o açıklar BM haberleri Onları bulabileceğini varsayarak, bakkalı için borç para alması veya krediyle mal alması gerektiğini söyledi. Birçok ebeveyn gibi, okul yılının başlaması da ek bir endişe kaynağıdır.
Yarım kapasite
Süt, şeker, yemeklik yağ ve meyve suyu içeren bir dilek listesi hazırlayan Samia Zwabi, “Yarı kapasiteyle çalışıyoruz” diyor. “Bir müşteri geldiğinde, tüm temel bilgileri alamaz. Müşteriler bende olmayan bir şey istiyor. Hiçbir seçeneğimiz yok. Çocuklarımızı beslemek için çalışabilmeliyiz.”
Bu mesajın ardından, toptancı Walid Khalfawi’nin en büyük baş ağrısı, çıplak depolama alanlarının gösterdiği gibi mevcut yemeklik yağın olmamasıdır. Artan bir başka endişe de, kalın bir el yazısı IOU makbuzları yığınını sallayarak krediyle ödeme yapan müşterilerin sayısı olduğunu söylüyor.
Üç çocuk babası evli bir baba, “Bir bakkal yemeklik yağ için gelip onu bulduğunda otomatik olarak makarna, domates, kuskus ve diğer ürünleri satın alıyor” diyor. “Eğer bulamazsa hiçbir şey satın almaz… Tüfeğinizle avlanmak için ormana gitmek gibi ama elinizde mermi yok. Ne yapabilirsin?”
Toptancı Walid Khalfawi, Tunus, Tunus’taki yerel bir süpermarkette UN News ile konuşuyor.
tek ekmek kazanan
Najwa Selmi, Kairouan kasabasındaki tek katlı mütevazı evinden sabah ve akşam olmak üzere ‘tabouna’ olarak bilinen geleneksel el yapımı ekmek köftesi yapımında ailesine destek oluyor.
Süreç emek yoğun ve zaman alıcıdır, sekiz yassı rulodan oluşan bir partinin irmik, su, maya ve bir damla zeytinyağından şekil alması yaklaşık 15 dakika sürer.
Necva hazırlandıktan sonra yumuşak hamur işlerinin yüzeyini ıslatır ve dışını yakacak odunla ateşlenen beton fırının içine parçalar. Bitirdiklerinden emin olduktan sonra, onları kavrulmuş elleriyle çekerken acıyla yüzünü buruşturdu.
Ekmek lezzetli ve Najwa’nın sadık müşterileri var, ancak normal un bulmak zor, diyor.
Najwa Selmi kızıyla birlikte evde, bir UNTV film ekibine geleneksel ‘tabuna’ ekmeğinin nasıl yapıldığını gösteriyor.
blues sınıfı
“En küçük kızım yakında okula gidecek ve ona henüz hiçbir şey almadım, ne çanta, ne kitap, ne okul malzemeleri, ne de kıyafet” diyor. “Herhangi bir nedenle çalışmayı bırakmak zorunda kalırsam… veya hastalanırsam, geleceğin ne olacağını bilmiyoruz, ailem aç olacak, ne yiyecekler?
‘Parayı nereden buluyorlar? Başka bir alternatif gelir kaynağımız yok.”
Tunus’un hareketli Ettadhamen semtinde, fırın sahibi Mohamed Lounissi, Ukrayna’daki savaşın neden olduğu kronik çiçek kıtlığı sayesinde işini ayakta tutmanın stresi ve zorlukları konusunda açık.
“Bizim için büyük bir problem, sekiz ton sipariş edersem sadece bir ton alacağım. Beklemen gerektiğini söylüyorlar ve sonra onlara çalışamayacağımı ve kapatmak zorunda kalabileceğimi söylediğimde ‘Tamam, kapat, bizi ilgilendirmez!’ diyorlar.”
Uçucu yağlar
Zeytinlik ve tahıl çiftçisi Inès Massoudi için, Rusya’nın Şubat ayında Ukrayna’yı işgali, beş yıllık başarısız yağmurların ve COVID-19 pandemisinin neden olduğu iki yıllık ekonomik belirsizliğin ardından kontrolünün ötesinde bir dizi sorunun sadece sonuncusu.
Özellikle Beja’daki 50 dönümlük çiftliği için ihtiyaç duyduğu her şeyin savaş öncesine göre daha pahalı ve daha kıt olmasından endişe duyuyor.
Yaygın buğday mantarını tedavi etmek için böcek ilacı ve büyümeyi teşvik etmek için gübreler olmadan ekilecek daha pahalı tahıllar için ödeme yapmanız önemli değil – savaştan önce önemli bir Rus ihracat ürünü – Inès’in hasadı bu kadar büyüyebilir yüzde 60 olarak. vadiler.
Zeytin ağaçlarının uzakta yeşil bir pus içinde uzandığı 50 dönümlük çiftliği için “Çiftliğim dünyanın bir parçası ve dışarıda bir şeyler oluyor gibi geliyor” diyor.
Önümüzdeki ekim sezonuna yaklaşırken, “herkes tereddüt ediyor” diye devam ediyor Inès, “çünkü bugün buğday ekmenin maliyeti bir araba ya da yeni bir daireye eşdeğer… Ukrayna’da da kriz var. çok pahalı hale gelen zirai kimyasalların ve gübrelerin fiyatlarıyla birlikte tahıl fiyatlarını artırdı.”
Inès Massoudi (kameraya dönüş) Tunus, Beja’da 50 hektarlık bir çiftliğe sahip bir zeytinlik ve tahıl çiftçisidir.
ısıyı hissetmek
Tunus’un hareketli Ettadhamen semtinde, fırıncı Mohamed Lounissi mücadele ettiğini itiraf ediyor. “Bu günlük bir meydan okuma” diye açıklıyor:
“Hiç mal ve hammadde yok; (hepsi) çok az: un yok, şeker yok, yağ her zaman mevcut değil, her şey her zaman mevcut değil, fiyat artışıyla birlikte fiyatlar çok yükseldi, bunlar büyük artışlar.”
Mohamed, bunaltıcı bir ekmek fırınının önünde duruyor, kredisini geri ödeyemezse geçim kaynağını kaybedeceğinden korkuyor. Mohamed, mevcut durumda bir iş yönetmenin stresinin kendisini etkilediğini itiraf ediyor. “Hammaddeyi alamazsam çalışamam ve işçilere ödeme yapma konusunda büyük bir sorumluluğum olduğunu hissediyorum.”
Dışarıdaki bir barakada, Mohamed bize yetersiz buğday unu arzını gösteriyor – diz yüksekliğine zar zor ulaşan bir çuval yığını. Ayrılırken kapıyı dikkatlice kilitler ve bunu daha önce yapmadığı için sessizce kendine sitem eder.
Değerli malzemeyi elde etmek “büyük bir mesele” diyor. “Sekiz ton sipariş edersem, sadece bir ton alırım. Beklemen gerektiğini söylüyorlar ve sonra onlara çalışamayacağımı ve kapatmak zorunda kalabileceğimi söylediğimde ‘Tamam, kapat, bizi ilgilendirmez!’ diyorlar.”
Ettadhamen’de Tunus yakınlarındaki bir fırında bir müşteri UN News ile konuşuyor.